Rozwój duchowy

szatyna

depresja

Depresja może objawiać się przygnębieniem, smutkiem, poczuciem winy, spadkiem zaufania lub szacunku do siebie, płaczliwością, utratą zainteresowań i brakiem zadowolenia z aktywności, które dotychczas sprawiały przyjemność, zaburzeniami snu (wcześniejsze budzenie się, bezsenność), zmniejszeniem popędu seksualnego, utratą łaknienia, spadkiem wagi, brakiem energii, szybkim męczeniem się, myślami lub próbami samobójczymi, trudnościami w podejmowaniu decyzji, pogorszeniem pamięci i trudnościami w koncentracji uwagi aż do całkowitej niezdolności do pracy. Chory może mieć smutny, napięty wyraz twarzy, ubogą mimikę i monotonny głos.

Niekiedy depresji towarzyszą dolegliwości cielesne, np. bóle w obrębie klatki piersiowej, bóle brzucha i in. W przypadku ciężkiej depresji mogą ponadto pojawić się urojenia obarczenia winą (np. bezpodstawne przekonanie o popełnieniu jakiegoś przestępstwa), hipochondryczne, prześladowcze, ksobne, katastroficzne, lub omamy słuchowe (np. chory może słyszeć głosy szydzące z niego lub potępiające go). Istnieje również zagrożenie realizacji zamiarów samobójczych przez chorego.

Depresję leczy się stosując psychoterapię i (lub) leki przeciwdepresyjne.

nerwice

Nerwice mogą objawiać się na wiele sposobów: poprzez objawy somatyczne takie jak bóle głowy, żołądka, serca, kręgosłupa, gardła, zawroty głowy, omdlenia, uderzenia zimna lub gorąca, nadmierna potliwość, drżenia kończyn, kołatanie serca, trudności z oddychaniem, dreszcze, skoki temperatury lub ciśnienia, zmiany ukrwienia skory, biegunki; poprzez natręctwa takie jak przymus powtarzania określonych czynności czy gestów, natrętne myśli, trudności w koncentracji uwagi, uczucia takie jak ciągłe zmęczenie lub irytacja, nieokreślony niepokój albo lęk wobec określonej klasy przedmiotów czy sytuacji (np. lęk przed autobusami, wysokością, otwartymi przestrzeniami, tłumem, podróżowaniem, małymi pomieszczeniami, ostrymi narzędziami, pająkami itp.) Może towarzyszyć im poczucie niskiej wartości i dążenia do kompensowania go szczególnymi osiągnięciami, czy nadmiernym zaangażowaniem w pracę. Nasilenie tych objawów podlega wahaniom, niekiedy ustępują one samoistnie, by powrócić po pewnym czasie.

Diagnozę rozpoczyna się zazwyczaj od badań lekarskich, w celu wykluczenia schorzeń somatycznych, mogących powodować podobne objawy (np. w przypadku dolegliwości sercowych kardiolog winien najpierw wykluczyć chorobę serca na podstawie elektrokardiogramu). Po wykluczeniu chorób somatycznych pacjent kierowany jest do poradni zdrowia psychicznego.

Zalecaną metodą leczenia nerwic jest psychoterapia. Psychoterapia nerwic polega na ogół na interpretacji i wyjaśnieniu istoty konfliktu między sprzecznymi tendencjami pacjenta, uwrażliwianiu na przeżywane emocje, zmianie destrukcyjnych przekonań dotyczących własnej osoby i relacji z ludźmi, pomocy w budowaniu autonomicznego systemu wartości, ćwiczeniu nowych zachowań, niezbędnych w realizacji emocjonalnych potrzeb pacjenta, dostarczeniu nowych, leczących doświadczeń w relacji z terapeutą lub grupą terapeutyczną, odreagowywaniu urazów oraz uczeniu zaspokajania w dorosłym życiu deficytów emocjonalnych z dzieciństwa.

W części przypadków, by złagodzić objawy dezorganizujące życie pacjenta, lekarz psychiatra przepisuje leki uspokajające i przeciwlękowe. Jest to regułą wobec osób nie zmotywowanych do psychoterapii. W niektórych ośrodkach leczenie farmakologiczne jest jedyną dostępną ofertą terapeutyczną.

anoreksja

Zgodnie z Międzynarodową Statystyczną Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD - 10), anoreksję (jadłowstręt psychiczny) diagnozuje się, gdy występują wszystkie cztery wymienione niżej objawy (u dzieci - pięć objawów):

* spadek wagi (lub, u dzieci, brak przybytku wagi) prowadzący do masy ciała o co najmniej 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej w stosunku do wieku i wzrostu (indeks wagi ciała wynosi poniżej 17,5 kg/m2);
* spadek wagi jest narzucony samej sobie poprzez unikanie "tuczącego" pożywienia; a ponadto za pomocą jednej z następujących czynności: prowokowanie wymiotów, przeczyszczanie, wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, stosowanie leków tłumiących łaknienie lub środków moczopędnych;
* samoocenianie siebie jako osoby otyłej oraz zaburzający strach przed przytyciem, co prowadzi do narzucania samej sobie niskiego progu wagi ciała; obawa przed otyłością występuje w formie natrętnej myśli nadwartościowej;
* zaburzenia endokrynne przejawiające się u kobiet zanikiem miesiączkowania, a u mężczyzn utratą zainteresowań seksualnych i potencji (wyjątkiem jest krwawienie z dróg rodnych u kobiet stosujących substytucyjne leczenie hormonalne, najczęściej w postaci przyjmowania tabletek antykoncepcyjnych); stwierdza się również wzrost poziomu hormonu wzrostu i kortyzolu oraz zmiany metabolizmu hormonu tarczycy i zaburzenia wydzielania insuliny;
* u dzieci występuje ponadto opóźnienie albo zahamowanie licznych zjawisk związanych z okresem pokwitania (wzrost ulega zatrzymaniu, u dziewcząt nie rozwijają się piersi i występuje pierwotny brak miesiączek, u chłopców narządy płciowe pozostają w stanie dziecięcym); objaw ten można zaobserwować, jeśli początek choroby miał miejsce przed okresem pokwitania; po powrocie do zdrowia pokwitanie często przebiega normalnie.

[link widoczny dla zalogowanych]

Rysiek

Nerwice, depresje i anoreksja to choroby XXI wieku. Szukanie szczęścia w przyjemnościach fizycznych tak właśnie skutkuje. Kiedy zabraknie komputera, TV, lub innych tym podobnych rzeczy ludzie wariują, a dalej dochodzą do wniosku, że ich życie nie ma sensu i tak dochodzi do samobójstw. Powinniśmy wszyscy znaleźć sens istnienia, aby do takich sytuacji nie dochodziło, nie możemy żyć także tylko jednym i tym samym (a szczególnie nie żyć przyjemnościami fizycznymi).

polikopolik

Nie podzielam poglądu Ryśka, że szukanie szczęścia w przyjemnościach fizycznych jest przyczyną nerwic i depresji. Skłaniałbym się bardziej do zdania, że to stres i tempo dzisiejszego życia niekorzystnie wpływają na nasz stan psychiczny. Są ludzie nie posiadający górnolotnych idei, jednak szczęśliwi, poza tym nie mam nic przeciwko odnalezieniu szczęścia w przyjemnościach fizycznych (które stanowią bardzo ważny element naszego istnienia).
To dzisiejszy wyścig szczurów i oddalenie ludzi od siebie spowodowane rozwojem internetu i mediów, prowadzi do depresji i nerwic.

Rysiek

Jak dla mnie Twój pogląd także jest słuszny. Wyścig szczurów i nie nadążanie za tempem życia jest też powodem tych licznych nerwic, depresji itd. Jednak jak dla mnie przyjemności fizyczne, a potem ich nagły brak przyczyniły się bardziej do załamania nerwowego

Pierre

Rysiek

Rozwój duchowy

Filozofia

Wiara, religie, sekty

Zjawiska paranormalne

Tajemniczy świat

Inne

Nasze forum