Rozwój duchowy

FoxMulder

Dżinizm naucza o przyjaźni ze wszystkimi żyjącymi istotami, a jego celem jest dobro całego wszechświata - a nie tylko ludzi. Filozofia Dżinizmu mocno kładzie nacisk na to, że zwierzęta i rośliny mają dusze; coś w rodzaju duszy mają także minerały, ogień, woda, powietrze... Wszystkie obiekty zawierają życie i dlatego nie powinny być eksploatowane i wykorzystywane przez ludzkość, ale traktowane jak nasi życzliwi przyjaciele. Gwałt zadany istocie ludzkiej lub innym istotom jest gwałtem zadanym samemu sobie.

Dżinijska maksyma parasparopagraho jivanam (Dusze służą sobie wzajemnie) oferuje trwałą alternatywę do współczesnej formuły Darwina o "przeżywaniu najbardziej przystosowanych". Fundamentalna dżinijska zasada ahimsy czyli niekrzywdzenia obejmuje wszystkie formy życia. Dżinizm jest jedną z najstarszych żywych religii. Termin Dżina oznacza tyle co Zwycięzca. Zwycięzcy są zwani również Tirthankarami (ang. Tirthankaras) czyli tymi, którzy pomagają innym uwolnić się z cyklu narodzin i śmierci. Przyjmuje się powszechnie, że było dotychczas Dwudziestu czterech Tirthankarów w obecnym cyklu kosmicznym.

Dwudziestego czwartego Tirthankarę zazwyczaj nazywa się Mahavirą czyli Wielkim Bohaterem. Urodził się on w 599 roku p.n.e. w rodzinie należącej do warstw rządzących w obecnym indyjskim stanie Bihar. W wieku lat trzydziestu porzucił dom i udał się na Poszukiwanie Prawdy. Po dwunastu latach prób i surowego trybu życia uzyskał Wszechwiedzę. W ciągu następnych trzydziestu lat liczba zwolenników Jego nauk wzrosła do 50 tysięcy mniszek i mnichów, a ilość osób świeckich sprzyjających mu osiągnęła liczbę pół miliona. W wieku 72 lat Mahavira umarł osiągając Nirwanę - upragniony stan wykraczający poza życie i śmierć.

Dżiniści nie uważają, że Mahavira był założycielem nowej religii. Według nich zebrał On nauki poprzednich Tirthankarów, a zwłaszcza Tirthankara o imieniu Parsva , żyjącego 250 lat wcześniej w Varanasi, w jedną całość.

Początkowo wyznawcy Dżinizmu żyli w dolinie Gangesu jednakże w czasach króla Asioki (ang. Ashoka) (250 lat p. n. e.) migrowali oni w różne strony subkontynentu indyjskiego - na południe i na zachód do Radżastanu (ang. Rajasthan) oraz Gudżarat (ang. Gujarat).
Zasady dżinizmu

Dżiniści wierzą w to, że do osiągnięcia wyższych stanów osobistego rozwoju czy oświecenia laikat musi przestrzegać tzw. pięciu małych przykazań (anuvratas). Przykazania, jakimi muszą się kierować mnisi i mniszki, są o wiele bardziej rygorystyczne niż anuvratas. Tych pięć zasad (mahavratas) to:

Ahimsa (niekrzywdzenie) - fundamentalne przykazanie z którego wynikają wszystkie pozostałe. Osobom świeckim, w myśl tej zasady, nie wolno zabijać i w sposób zamierzony krzywdzić istot żywych. Dżiniści są wegetarianami ale wielu z nich nie spożywa także innych produktów, w których żyją mikroskopijne organizmy - np. alkohol, figi, miód czy warzywa korzeniowe. Ahimsa zabrania im także wykonywania zawodów związanych z zabijaniem lub krzywdzeniem istot żywych.

Satya (mówienie prawdy) - nie należy nikogo krzywdzić mówieniem nieprawdy.

Asteya - nie brać tego, co nie zostało dane

Brahmacharyja (czystość płciowa) - osobom świeckim zabrania się swobody płciowej, a mnichów i mniszki obowiązuje celibat.

Aparigrapha (nieposiadanie) - osoby świeckie powinny ograniczyć posiadanie dóbr materialnych do niezbędnego minimum, a w stosunku do mnichów i mniszek jest stan nieposiadania czegokolwiek. Mnisi z sekty Digambarów nie posiadają nawet szat.
W co wierzą dżiniści?

Anekantavada (nie - jednostronność) - według tej zasady żadne pojedynczy opis zagadnienia nie zawiera całej prawdy. Przedmiot rozważań, czas, miejsce oraz warunki obserwacji wpływają na punkt widzenia - więc jakiekolwiek rozważania powinno się prowadzić z różnych punktów widzenia. Z takiej postawy do rzeczywistości wynika niedogmatyczne podejście Dżinistów do doktryn innych wyznań.

Loka (Wszechświat) - według Świętych Pism dżinijskich przestrzeń jest nieskończona, ale tylko jej skończona część jest zajęta przez coś, co nazywamy Wszechświatem. Wszystko co jest w nim jest wieczne jakkolwiek formy w jakich występują rzeczy mogą się zmieniać. Istoty ludzkie zamieszkują środek Wszechświata z niebami nad sobą i piekłami pod sobą. Dżiniści wierzą, że Wszechświat istnieje wiecznie - bez początku i końca.

Jiva (dusza) - dżiniści wierzą, że wszystkie żywe istoty mają duszę indywidualną (jiva), która okupuje ciało - konglomerat atomów. W chwili śmierci dusza opuszcza ciało i natychmiast rodzi się w innym. Osiągnięcie mokszy czyli nirwany kończącej bezustanny cykl wcieleń jest celem każdego dżinisty.

Ajiva (nie - dusza) - wszystko we wszechświecie co jest bezrozumne - np. materia, czas, przestrzeń itp.

Karma - wszystkie dusze (jivas) są równe w potencjalnym dostępie do nieskończonej wiedzy, energii i szczęśliwości. Tym niemniej te wrodzone właściwości dusz są zmieniane przez karmę, rozumianą jako forma subtelnej materii, która wiąże się z duszą jako rezultat takich a nie innych czynności ciała, mowy i umysłu. Taka skumulowana karma więzi duszę w cyklu narodzin i śmierci. Ilość i typy cząstek karmy związanej z duszą są zależne od rodzaju ciała w którym zamieszkuje dusza.

Moksza lub nirwana - (wieczne uwolnienie w wyniku oświecenia) - ostatecznym celem życia jest wyzwolenie duszy z cyklu narodzin i śmierci. Dokonuje się to poprzez wyciąganie całej wiążącej karmy aby zapobiec dalszej akumulacji. Aby to osiągnąć należy być istotą ludzką i prowadzić życie ascety według reguł dżinijskich. Gdy dusza osiągnie czysty, nie obciążony żadną karmą, stan wszechwiedzy wznosi się do szczytu wszechswiata, gdzie istnieć będzie na zawsze. Taką duszę nazywa się Siddha - Doskonałe Istnienie (ang. Perfected Being).

Aby osiągnąć mokszę jest konieczne posiadanie trzech cech zwanych Trzema Klejnotami:
Oświecony Światopogląd (ang. Enlightened world-view) - wiara w zasadnicze wierzenia dżinijskie
Oświecona Wiedza (ang. Enlightened knowledge) - wiedza na temat działania karmy i jej związków z duszą
Oświecone Prowadzenie się (ang. Enlightened conduct) - przestrzeganie Pięciu Przykazań .
Dżinijskie Pisma Święte

Kanon dżinijski zawiera około sześćdziesięciu tekstów podzielonych na trzy grupy: Purvas (dwanaście ksiąg), Angas (dwanaście ksiąg) oraz Angabahyja (kanon pomocniczy). Oprócz wymienionego kanonu istnieją też obszerne komentarze napisane przez uczonych mnichów. Przykładem jest tu Tattvartha Sutra napisana w II wieku n. e. Społeczność dżinijska dzisiaj Przez tysiąclecia społeczność dżinijska wniosła olbrzymi wkład w rozwój sztuki, polityki oraz filozofii w Indiach. Szczególnie widoczny jest wkład do architektury i rzeźby. Mamy dwie główne grupy ascetów w dżinizmie: Śwetambarów (ang. Shvetambaras) oraz Digambarów (ang. Digambaras) Śwetambarowie noszą trzyczęściowe białe szaty oraz zestaw misek żebraczych, miotełkę, kij oraz derkę (koc) do spania. Część z nich nosi jeszcze przepaskę na usta zapobiegającą przypadkowemu połknięciu owadów. Mnisi w sekcie Digambarów są zupełnie goli, ale noszą przy sobie miotełkę oraz tykwę z wodą do mycia się. Mniszki w tej sekcie noszą białe sari. Obecnie na świecie żyje około 7 milionów zwolenników Mahaviry, z czego 100 tysięcy żyje poza Indiami: w U.S.A., Afryce, Wielkiej Brytanii, Belgii, Południowo-Wschodniej Azji oraz Australii.

Więcej na: [link widoczny dla zalogowanych]

Rysiek

Ładnie to wygląda. Każda religia, którą się przedstawia tak wygląda Wink

. Interesujące poglądy: moksza, nirwana, karma, reinkarnacja, dusza, ale to wszystko było, te terminy powtarzają się regularnie we wszystkich religiach Wschodu.

Ja wolę pozostać obiektywny, nie podlegać żadnym prawom i dogmatom, uczyć się sztuki życia.

Rozwój duchowy

Filozofia

Wiara, religie, sekty

Zjawiska paranormalne

Tajemniczy świat

Inne

Nasze forum